یا علی

عید غدیر بر همه مسلمانان مبارک

یا علی

در سینه ام ز عشق تو نور است، یا علی

هر کس ندید نور تو، کور است، یا علی

تا روز حشر هر که ندارد هوای تو

هر چند زنده، زنده به گور است، یا علی

*****

حسن بشیر

تهران- چهارشنبه 16/7/93

ای هادی امت محمد (ص)

ای هادی امت محمد (ص)

(به مناسبت میلاد حضرت امام علی النقی الهادی علیه السلام

و تبریک به همه مسلمانان به این مناسب)

ای هـادی امــت محـمد (ص)

و ای نـور هدایـت مسـدّد

همچون پدران خویش معصوم

پاکـیّ و طهارت تـو بیـحد

صبر تو زبانزد خواص است

علـم تو بود فزونـتر از حـد

آنکس که تو را شناخت، دانست

نـور تـو شـده ز حق مخـلّد

و آنکس که تو را نمی شناسد

در هر چه که هست او مردّد

آنانـکه تو را بحق شناسـند

در هر دو جهـان زحق مـؤید

در مولد تو جهان بود شاد

ای هادی امت محمد (ص)

*****

حسن بشیر

تهران- پنجشنبه

شب میلاد حضرت هادی (ع)

17/7/93

«همه آنها بودی»

«همه آنها بودی»

باز هم روز شد و یاد تو در دل افتاد

نکند در شب تاریک به یغما بودی

هر چه با دل سخن از غیر تو می گویم من

او سراغ تو رود، بس که فریبا بودی

هر نگاهی که بدون تو نمودم ای دوست

چشم وا کردم و دیدم همه آنها بودی

همه شب محو تماشایم و حیران نگاه

بس که ای ماه تمام آن همه زیبا بودی

می پذیرم که دلم صید تو گردید ولی

 تو در این دام، انیس من تنها بودی

*****

حسن بشیر

تهران-دوشنبه- 14/7/93

در دل آتش

در دل آتش

من چون خلیل در دل آتش نشسته ام

آیا بهشت تر ز چنین جای، جای هست؟

شکر خدا که ذبح منا شد وجود من

بهتر از این خدا،‌ به جهان هم خدای هست؟

من مانده ام اگر که بهشتش چنین بود

دیگر برای ما به از آتش سرای هست؟

من راضیم به هر دو جهان با بهشت او

یا با جهنمش که درونش رضای هست

*****

حسن بشیر

تهران،‌ روز عید قربان

یکشنبه 13/7/1393

چندرباعی هستی محور

چندرباعی هستی محور

با اینکه نمی رسد به دستت دستم

امـا به هـوای تو سراسـر مسـتم

در فلسفه ی وجودیم چیزی نیست

الّا به تـو فکر می کنم، پس هستم

*****

از عشق حسین اگر تو مستی، هستی

و از هر چه که غیر او گسستی، هستی

از هستی او جهان چنین هستی یافت

با هسـتی او اگر تو هسـتی، هسـتی

*****

چون هستی او هست، به هستی هستم

بـا هســتی او ز غیــر او بگـسسـتم

گر هستی او نبود، پس هستی چیـست؟

از هسـتی او به هسـتی اش پیـوستـم

*****

ای آنکه ز عشق او گسستی، هستی؟

با هر چه که غیر او نشستی، هستی؟

در هر دو جهـان بدان اگر می دانـی

با عشق حسین اگر تو هستی، هستی

*****

از روز ازل ز هستـیش، مـا هستیـم

با هستـی او به این جهان پیوستیـم

بـا حُـب علی ز غیـر او دور شـدیـم

و از هـر چه سـوای آل او بگسستیـم

*****

ای آنکه ز هستـی تو ما هست شدیم

با عشـق تو از روز ازل مسـت شدیم

چـون روی تو در آینه ها جای گرفـت

با آینـه ها همیـشه پیـوست شدیـم

*****

حسن بشیر

تهران- پنجشنبه 10/7/1393

برای استاد محبوب ما حضرت آیت ا... مهدوی کنی (برای شفای عاجل معظم له)

برای استاد محبوب ما

حضرت آیت ا... مهدوی کنی

(برای شفای عاجل معظم له)

کوه را خاموش دیدم، سرو را در بادها   

اشک و غم آمیخت با هم، در دل فریادها

بستر و درد و غروب عشق در چشمان ما

آه از این نامهربانی، داد از این بیدادها

ما به صبر و خویشتن داری اگر چه شهره ایم

صبر ما لبریز گردیده است زین رخدادها

سال های سال پیمودیم راه آسمان

دست در دست کسی چون بوذر و مقدادها

درد یار و درد استاد و غمی از ناکجا

با کدامین غصه باید ساخت در خردادها

در سکوتی تلخ، در یک انتظار آتشین

دانش آموزان تو هستند با اُستادها

بار الها با شفایش، قلب ما را شاد کن

ماه موعود تو هست و نعمت میلادها

توجه:

این دل نوشته در خرداد امسال (1393) نوشته شد؛ چند روز پس از بیماری حضرت آیت ا...مهدوی کنی (حفظه ا...) و زیارت ایشان در بیمارستان بهمن.

همچنین، خرداد امسال با اواخر ماه رجب و بخش اعظم ماه شعبان مصادف بود و در این ماه هم عید مبعث بود و هم میلاد حضرت حجت (ع) و هم رحلت امام خمینی (ره) بود. بهمین دلیل هم در مورد آن به درد رحلت یار (امام خمینی) و هم درد بیماری استاد (حضرت ایت ا...مهدوی) اشاره شده و هم یادی از میلادها و اعیاد در پایان آمده است.

حسن بشیر

تهران- سه شنبه

20/3/1393

یا مرگ یا رهایی

یا مرگ یا رهایی

از آسمان ستاره بارید همچو باران

                                    عید است و دل خرامید با عشق، سوی یاران

در باغ های ایمان دلها شکفته اینک

                                    عید است و گل شکوفاست، با عطر روزه داران

ما را گرسنگی شد سنگ بنای ایمان

                                    با تشنـگی نمودیـم یـادی از آن شهیـدان

با ربنا گشودیم درهای بسته از هجر

                                    با گریـه ها بسُفتیم عِقدی زعهـد و پیمان

با جوشن و دعای روز و سحر شکفتیم

                                    با هر سخن گسستیم زنجیرهای عصیان

با گریه ی شبانه، آمیخت عشق و ایمان

                                    هر سجده ای که کردیم، بگشود قفل هجران

بر سفره الهی رَستیم از سیاهی

                                    یک عمـر در دل مـا افروخـت نور ایمـان

با غزه ما چشیدیم هر لحظه دردها را

                                    طی گشـت روزگاران، با این غم فراوان

خونی که در فلسطین روی زمین نشسته

                                    اعراب را گشوده ست طومار ظلم و عصیان

یا بن الحسن به پا خیز، آماده شهادت

                                    هستیم در صف تو، با مال و جان و جانان

صبر از توان گذشته، یا مرگ یا رهایی

                                    راهی دگـر نمانده،‌ این اسـت راه انسـان

حسن بشیر

روز عید فطر

تهران- سه شنبه- 7/5/1393

درد پشت درد

درد پشت درد

با درد، سومین هفته را گذرانده ام و منتظر

چهارمین هفته هستم. این دل نوشته در پایان

سومین هفته درد متولد شده است.

و قصه هنوز ادامه دارد.....

درد پشت درد

این آخرین مرحله را نیز باید پیمود

تا پایان

و خلاصه کرد خود را

در انتهای راه

سلسله جبال درد

در همه جا به صف ایستاده اند

استوار و محکم

و من در میان

دامنه و قله های آنها

ایستاده ام

هنوز هم

ایستاده ام

درد پایان خوشی نیست

آغاز شیدایی است

*****

درد پشت درد

عشق نیز از درد آغاز می شود

و دانایی

مرحله ای از درد درونی است

که با آسمان پیوند می خورد

و شکوفا می شود

معرفت نیز

فهم دردناک است

آنانکه با فهم بی درد می زیند

معرفت را با جهل به اشتباه گرفته اند

جهل، مرفه ترین مرحله از فهم است

و بی دردترین

و بی حاصلترین

معرفت پایان جهل نیست

آغاز دانایی است

*****

درد پشت درد

و به سقف نگاه می کنم

و باز هم نگاه می کنم

خیره می شوم به سقف

جای دیگر نمانده است

برای چشم

که سیاحت کند

با سقف آمیخته شدم

سقف بخشی از تنم شده است

و دیوارها ناپدید شده اند

سیاحت سقف

از دیوارها آغاز شده است

اما در پایان حتی سایه ای از آنها نمانده است

سقف انتهای دیوارها نیست

آغاز بالایی است

*****

درد پشت درد

آرزوها کم کم پخته تر می شوند

در پناه درد

و در سایه فهم جدیدی از درد

که آغاز شیدایی است

آدم نیز

پروازش را با درد آغاز کرد

آنجا که به درد دوری مبتلا شد

نای نی نیز

انعکاسی از فاصله ها با نیستان است

که اینگونه شیدا می کند

و ابرها با جدا شدن از آسمان

به بارانِ گریه تبدیل می شوند

فهم شروع وصل نیست

آغاز جدایی است

*****

درد پشت درد

درد پشت درد

و درد پشت درد

درد در همه ی اطراف پراکنده شده است

بجز درد، چیز دیگری دیده نمی شود

و دیدنی ها در لابلای درد ناپدید شده اند

و من هنوز در چهار راه درد

ایستاده ام

و خودم را پیدا می کنم

ناگهانی نیست این پیدا شدن

اما این پیداشدن، ناگهانی است

درد، داروی همه ی دردها است

و درمان همه ی ناخوشی ها

درد سرآغاز گم شدن نیست

آغاز پیدایی است.

حسن بشیر

تهران- جمعه

20/4/1393

v

خون بها

«خون بها»

چشم در چشم خویش می دوزم

                                                                        تا بسنجم طهارت او را

و زبـان را به بحــث می گیرم

                                                                        تا ببیـنم صداقـت او را

عشـق را نیز در کنـار حبیـب

                                                                        می نهم تا صلابت او را

ارزیـابی کنـم، ولی افسـوس

                                                                        می شمارم ندامت او را

آه از لحظــه هـای آغازیـن

                                                                        که چشیدم حلاوت او را

آه، اکنـون که می نگارم من

                                                                        لحظه لحظه قساوت او را

آه، آنجـا کـه می گرفتم من

                                                                        من در آغوش قامت او را

کاش یک لحظه باز می دیدم

                                                                        بـاز هم، بـاز، آیـت او را

خونبهایش اگر که جان باشد

                                                                        می دهم من، غرامت او را

حسن بشیر

تهران- پنجشنبه

19/4/1393               

ر

خسی می مانیم

خسی می مانیم

من و تو گر به هوای نفسی می مانیم

نیک بنگر که چرا در قفسی می مانیم

مرگ را چون من بیچاره به دل باور کن

ما در این عرصه به بانک جرسی می مانیم

خور اگر کنترل شب بنماید هر روز

ما به هر لحظه ی خود چون عسسی می مانیم

ما پی عزت خود راه گشودیم ولی

نه زر و سیم شدیم و به مسی می مانیم

تو از آن لحظه ی تسخیر دلم شاد مباش

من و تو هر چه که هستیم، خسی می مانیم

حسن بشیر

لندن، جمعه، 30/3/1393