درد کنعانی یوسف: دل نوشته ای برای غزه

درد کنعانی یوسف: دل نوشته ای برای غزه

حسن بشیر 

سالها پیش وقتی که زمین بر من تنگ می شد به آسمان هجوم می بردم. اکنون نیز احساس می کنم که  بیش از گذشته زمین بر من تنگ شده است. آسمانی می خواهم که دهان باز کند و مرا از این همه تاریکی زمین برهاند. از همه جهانیان به "یوسف" می اندیشم. در او رگه هایی از دلتنگی مشترک می بینم. درد زندانی بودنش، نگرانی هایش، به چالش کشیدن هایش و امتحان هایی که به سختی کشید و صبورانه ایستادگی کرد.

به یوسفی می اندیشم که حُسن او بزرگترین امتحانش بود. روزی از حُسن صورت در زندان می افتد و روزی دیگر از حُسن سیرت به بهانه "کنعانی" بودن به چالش قدرتمندان کشیده می شود.

راستی این چه سری است که حُسن  و زیبایی همیشه به چالش کشیده می شود. یوسف که روزی زنان او را به علت  حُسن صورت در فشار می گذارند، روزی دیگر مردان حُسن سیرت و دانائی و آگاهی او را به چالش می کشند. زنان، او را می خواهند ولی در بند اسارت خود. مردان نیز او را در بند اسارتی دیگر می خواهند. بند زنان از جنس "شهوت" و بند مردان از جنس "هویت". هر دو در ساختار فرهنگی و اجتماعی زنان و کاهنان آن زمان از ماهیتی "شیطانی" بر می خیزد. آن شیطان چنگ در حُسن صورت انداخته و این شیطان در حُسن هویت دست افکنده و در صدد نابودی یوسف اند. یوسف در چنین برزخی، به آسمان می اندیشد و زمین را تنها قطعه ای از دلتنگی می بیند که باید با آن بسازد.

فلسطین نیز به جرم حُسن خویش می سوزد و در امتحانی بزرگ به سر می برد. غزه، تنها بخشی از این حُسن الهی است که تقدس و یگانگی و پاکی را بازنمایی می کند. غزه قطعه ای از این حُسن آسمانی است که اکنون اینچنین مورد هجوم طاغوتیان قرار گرفته است. غزه، نه تنها به خاطر حُسن مقاومت می سوزد، بلکه از حُسن هویت نیز در آتش و خون به سرد می برد. هویت غزه، هویت برتری نژادی نیست که طاغوتیان صهیونیست به آن می بالند. هویت غزه، هویت انسانهای مظلومی است که به دنبال زندگی شرافتمندانه و خالی از تبعیض است. زندگی مسلمانانی است که سرزمین آنها به یغما برده شده است. زندگی انسانهایی است که هویت آنها مورد هجوم تاریکی قرار گرفته تا ماهیت آسمانی آن را مخدوش کند. این یورش، یورش بر حُسن صورت وسیرت آنان است که اکنون این چنین ناجوانمردانه در صدد نابود کردن آن است.

این جنگ میان تاریکی و روشنی، "جنگ فرقان" است که سرانجام با پیروزی روشنی و حق بر تاریکی و باطل خاتمه می یابد. یوسف، در مبارزه صبورانه خود، روزی حُسن صورتش و روزی دیگر حُسن سیرت و آگاهی اش بزرگترین امتحانش بود. این مبارزه، از سویی بالندگی و بزرگی برای یوسف آورد و از سویی دیگر ذلت و خواری و حقارت برای دشمنانش به بار نشاند. غزه نیز، در تهاجمی که اکنون در همه صحنه های صورت و سیرت بر خود هموار می کند، در این جنگ فرقان پیروزمند نهائی است. آن پیروزی، درد کنعانی یوسف را با حکمرانی و بزرگی و سربلندی او جایگزین کرد. آن درد زمانی به پایان رسید که "هویت کنعانی" کمرنگ گردید و "هویت دانائی و ایمان" بر مفهوم "تبعیض نژادی" پیروز شد. این شکست، شکست یک جمع محدود در برابر یک نفر نیست. این شکست، شکست تاریکی در برابر هجوم روشنایی است. در غزه نیز، پیروزی نه تنها نصیب "انسان" در برابر "شیطان" خواهد شد، بلکه پیروزی "حق" بر "باطل" و سربلندی "حُسن صورت و سیرت" بر "زشتی ظاهر و باطن" تجلی خواهد یافت. "درد کنعانی یوسف" سرانجام با "حکمرانی و سربلندی" او به پایان می رسد و روزهای سخت غزه نیز سرانجام با پیروزی و سربلندی فسلطینیان و ذلت و خواری و شکست اشغالگران خاتمه خواهد یافت. و این وعده، وعده الهی است که هرگز به باطل نمی نشیند.