برای امام رئوف

)برای امام رئوف(

ای خادم کلیسا، هرگز مزن به ناقوس
نقاره شد جهانی، با راز و رمز محسوس
هر مرده زنده گردد، در آستان لطفش
گر عاشقانه آید، با قلب خود به پابوس
در بارگاه ضامن، آرام کن نفس ها
در هر قدم نهادند، فرشی ز بال طاووس
هر ذره در پناهش پر نورتر ز خورشید
خورشید در کنارش کم نورتر ز فانوس
امیدها توان یافت در زیر سایه ی او
هر زائری زخوانش، هرگز نگشته مأیوس
فردوس آسمان ها، در بقعه اش نهفته است
آیا بهشت جاوید جائی دگر بجز طوس؟

حسن بشیر
یکشنبه. میلاد امام رئوف ع
98-4-23