وب نما: پنجره ای بر مباحث میان رشته ای فرهنگ و علوم ارتباطات

پنجره ای بر مباحث میان رشته ای فرهنگ و علوم ارتباطات

وب نما: پنجره ای بر مباحث میان رشته ای فرهنگ و علوم ارتباطات

پنجره ای بر مباحث میان رشته ای فرهنگ و علوم ارتباطات

اساتید من-۵

5- استاد من: آیت الله شیخ ابوالفضل اسلامی 

 

 

حسن بشیر

تهران، 31/5/1389

 

آیت الله ابوالفضل اسلامی، در آن زمان که ما چهار نفر نوجوان را با ادبیات علوم اسلامی حوزوی آشنا کرد، هنوز جوانی بود، که در مدرسه آیت الله بروجردی استقرار داشت. جوانی روحانی، انقلابی، پیرو امام خمینی (ره) آنهم در آن زمان که بیش از 40 سال پیش بود، متقی، با ایمان و خوش فکر. نمی دانم چگونه شد که با وی آشنا شدیم. بنظر می آید که ایشان به لحاظ ارتباطی که با روحانیون انقلابی و فهیم حوزه داشت، راهی برای ارتباط ما با وی به وجود آمد که بسیار هم پر برکت و معنادار بود. اولین درسهای مقدماتی را با وی گذراندیم. به عبارت دیگر، ساختار فکری و رویکردهای شناختی ما تا اندازه زیادی با وی پیوند خورد. از «جامع المقدمات» که کتاب معروفی است آغاز کردیم. کتاب «شرح باب حادی عشر» که در زمینه عقاید است با وی خواندیم. کتاب «معالم الاصول» که کتاب نسبتا مقدماتی اصول است را با وی گذراندیم. بسیار پر حرارت و با نشاط بود. پیرو حضرت امام خمینی (ره) بود و نگاهی عمیق در مسائل سیاسی داشت. نه اینکه آن زمان که نوجوان بودیم، این را بخوبی درک می کردیم ولی بعدها که بیشتر با آنچه می گفت آشناتر شدیم و پیوند خوردیم، درک کردیم و عمق آن را فهمیدیم. به یاد دارم که در سفری به کاشان که زادگاه وی بود رفتم، در خانه اش خیلی به من محبت کرد. در زمان تحصیل خیلی به تربیت اخلاقی ما فکر می کرد و توصیه هایی می کرد. از  تاکید بر حضور قلبی، از صافی نیت، از زیارت کردن آگاهانه، از نمازخواندن با فهم و معرفت و غیره. اما مهمتر از همان تعمیق همان نگاه امام بود که در روح ما نهادینه کرد آنهم سالها قبل از پیروزی انقلاب. چند سال پیش در سفر حج عمره که از لندن به عربستان می رفتم در مسجد شجره ایشان را زیارت کردم. حاج حسن آقا، صدام کرد و من متوجه حضرت استاد شدم. خیلی محبت کرد و جویای حال شد. عرض کردم که چند سالی است خارج نشین شدم و لذا فرصتی برای عرض ادب و سلام نبوده است. محبت کرد و دعا نمود. برای من آن دعا همیشه خیر و برکت بهمراه داشت. هر چه اکنون دارم قطعا بخشی از آن متعلق به همان دعای استاد بود. آنانکه هنوز معنای این کلام را درک نمی کنند یا استاد نداشته اند، یا قدر استاد ندانسته اند. که در هر دو صورت محروم بوده اند و محروم خواهند ماند. خدایا ما را از محرومان درگاه اساتیدی که دین بزرگی در تربیت و آموزش بر گردن ما دارند قرار مده. آمین.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد