(نام من)
روزگاری، شاید از من، نام، می ماند و بس
هر چه تلخی نیست، اندر کام، می ماند و بس
می، اگر آورده ام در روزگاران دراز
بعد من در صورت یک جام، می ماند و بس
کارهایی کرده ام، اما هزاران آرزو
در همین ایام، بی فرجام، می ماند و بس
هر چه از خود پختگی اظهار کردم با رقیب
در حقیقت جمله اش، چون خام، می ماند و بس
عشق تفسیر دل رنجور من از روزگار
نام من گر ماند، در ایام می ماند و بس
*****
حسن بشیر
سه شنبه. 10/6/1394
امیدوارم همیشه شاد باشین و سلامت
ممنون
98658
با سلام و تشکر